Dagboek D-nest

Zondagavond was Plöntje erg geïnteresseerd in Jips achterste en week niet van haar zijde. Maandagochtend gaf Jip aan graag samen met mij in/bij de kist te willen zitten en die middag daalde haar lichaamstemperatuur naar 36,5 (normaal is die tussen de 38 en 39 bij een hond) wat eveneens een aankondiging van de bevalling is. Volgens het boekje gaat de temperatuur daarna nog stijgen en kun je de puppy's dan binnen 24 uur verwachten, maar niet iedere teef kent het boekje, dus haalde ik nog even snel wat boodschappen voor de komende dagen, want het kan snel gaan maar ook tijd vragen..
Bij thuiskomst was alles nog rustig, dus haastte ik me nog even onder de douche door. Mijn moeder was intussen bij Jip en er was nog geen signaal van een verder naderende bevalling gezien.
Toen ik terug beneden was gaf Jip aan naar buiten te moeten, dus nam mijn moeder haar even mee voor een plasje terwijl ik het eten op het vuur zette. Bij terugkomst merkte ik op dat Jip vocht verloor. Door de hele kamer lagen gele druppels.. Ik had nog maar nauwelijks gevraagd om het vuur onder de pannen maar uit te doen, toen Jip begon te persen, als had ze gewacht tot ik er weer was.
Toen ik Jip aanmoedigde even op te staan, omdat het liggend persen zonder succes bleef, kwam de 1e pup ter wereld. Met een kreet van pijn en wellicht ook schrik zette ze haar op aarde. Jip had er aanvankelijk even geen belangstelling voor, werd even in beslag genomen door wat haar zojuist was gebeurd. Toen ik met het frustel naar de werpkist terug gelopen was, om haar te ontdoen van de placenta en droog te wrijven, kwam Jip voorzichtig kijken. "Wat heb jij daar nou? is dat uit mij gevallen..?" leek ze te denken. Ze wilde haar nog niet wassen of anderszins, ze kwam bij me in de kist zitten en nam even de tijd om tot zichzelf te komen. Toen ik het puppy aanlegde vond ze dat een heel vreemde actie, maar ik hoopte dat dit haar zou helpen zich moeder te voelen en zo ging het. Na even vertwijfeld te zijn geweest over wat haar nou toch allemaal gebeurde, begon ze het puppy te wassen en daarmee ging de knop om: Jip was mama.

In een klein uur tijd baarde ze een prachtig kwartet, 3 teefjes en een reutje. Jip blijkt graag liggend te bevallen, dus het was zaak goed op te letten of een volgende in aantocht was. Bij de komst van nummer 3 meende ik iets te zien. Toen ik nogmaals goed onder haar staart keek zag ik een 'dingetje'. Ik voelde en herkende een staartje! Haar eerst geboren zoon stak zijn staart naar buiten :)) Nummer 4 was een even grote komiek, ze kwam ter wereld en zoog al krachtig op mijn vinger nog ook de placenta waar ze nog aan vast zat eveneens geboren was.
Ze zijn dan weliswaar niet tot 1 april in hun mama gebleven, maar grappig zijn ze zeker!

En toen was het stil. Jip was moe en de druk was van de ketel, letterlijk. Vier Flatkotertjes uit die overvolle buik gaf ruimte. Na anderhalf uur rusten en een hapje 'astronautenvoer' om een beetje energie op te doen, volgden in 3 kwartier tijd de volgende 4 puppy's. De laatste 2 van dit kwartet hingen al aan een tepel terwijl de placenta waaraan hun navelstreng nog vast zat nog in hun mama was.. "Mannen" zei ik, tot mijn pret terecht.

Nummer 9 was in aantocht. Na een half uurtje persen moedigde ik Jip aan even wat te lopen. Een beetje bewegen wil vaak goed helpen om het wat beter door te laten zetten. En daar kwam hij. Eerst spannend met alleen zijn neusje, maar gelukkig volgde toch gauw het hele puppy.
Dat lopen helpt had Jip goed begrepen. Bij nummer 10 gaf ze aan heel graag even naar buiten te willen. Zekerheidshalve gingen we de tuin in, daar deed ze een plasje, maar binnen stond ze er op ook even door de voordeur het huis te verlaten. Ik vertrouwde het voor geen cent, maar ze was niet op andere gedachten te brengen en het zou natuurlijk super zielig zijn als ze gewoon moest poepen en ik daar geen gelegenheid toe gaf! Dus gewapend met een handdoekje en een zaklampje gingen we de koude nacht in. Op de hoek van de straat dook ze het gemeente plantsoentje in, in de prikkelstruikjes deed ze opnieuw een plas en nam daarna een pershouding aan als zou ze een flinke drol gaan draaien. Wat een tafereel moet dat geweest zijn: een hond die in een plantsoen gehurkt zit, met pal daar achter, eveneens tussen de prikkels, het baasje met een hand onder haar gat.. Inwendig had ik natuurlijk al veel lol over de gedachte dat als ze wél moest poepen, ik zo meteen een dikke bolus op mijn handen had... Maar lieve hemel wat een geluk dat ik dat risico genomen had, want plotseling floepte puppy nummer 10, met placenta en al er uit, in mijn handen. In de koude nacht, legde ik haar meteen in de meegebrachte handdoek en haastte me met Jip terug naar ons warme huis. Jip begreep ook meteen dat het een puppy was in plaats van een poepie en had niet minder haast dan ik om er mee thuis te komen. De woonkamer in waar Daantje en Plöntje alles, vanaf achter het hek wat de woonkamer in 2 helften scheidt, hadden gevolgd. Jip en ik hadden zo'n haast om met het in de handdoek gehulde dochtertje in haar kraambedje te komen, dat me helaas helemaal ontgaan is hoe de popelende 'tantes' keken. Al mijn teefjes zijn tijdens de bevalling uit geweest en altijd loop ik dan gewapend met handdoek en zaklamp, maar dit was de eerste keer dat het ook daadwerkelijk nodig was.

Drie kwartier later volgende nr 11 die de stand op 6-5 voor de dames maakte. We waren reuze benieuwd of de dierenarts goed geteld had op de echo toen ze zei er 12 te zien, dus wachtten even rustig af. Toen een half uur later ook nummer 12 geboren werd was eigenlijk meteen duidelijk dat hij de laatste was. Jips buikje was slank en zacht. We hebben haar even lekker laten bijkomen met haar kers verse gezin, terwijl Daantje en Plöntje uitgelaten werden. Daarna maakte ook Jip een klein ommetje en kreeg van mijn moeder een lekkere nachtelijke douche, terwijl ik de werpkist verschoonde en de kamer dweilde.
Om een uur of vier - half vijf ploften we in bed. Mijn moeder lekker boven, om even een paar uurtjes slaap te pakken en ik op een matrasje naast de werpkist, om met 1 oog wakend en eentje dicht een beetje bij te komen van een intensieve maar mooie avond en nacht.